Płonący szmaragd

by **Keeper** Czw Sie 20, 2020 2:22 am

Płonący szmaragd

Płonący szmaragd – fragment pierwszy

Fulton odłożył świder, wyprostował się z większym wysiłkiem, niż chciał dać po sobie poznać i spojrzał na wzmocnione drzwi. Rozprostował palce i usłyszał, jak trzaskają w stawach.

„Skończyłeś?”

„To podaj świecę, zobaczymy.”

Z mroku wyłonił się Rosser i postawił świecę na podłodze. Podszedł do okna, wyjrzał i skinął. Fulton zapalił świecę. Wywiercony otwór znajdował się po prawej stronie pokrętła i był na tyle duży, że widać było mechanizm zamka. Nachylił się i przycisnął policzek do żelaznych drzwi.

„Wystarczy.”

Płonący szmaragd – fragment drugi

Rosser zaklął i wybiegł ze sklepu. Fulton próbował za nim nadążyć.

„Rzuć torbę”, syknął Rosser przez zaciśnięte zęby.

Fulton przycisnął ją do piersi i jeszcze przyśpieszył. Wbiegli w boczną uliczkę, skręcili w lewo, znowu w lewo, minęli główną brukowaną ulicę, znów skręcili w boczną i pobiegli w prawo. Przeskoczyli nad niskim murkiem i wpadli do ogrodu. Rosser podniósł luźną deskę, a Fulton czmychnął przez otwór. Siedzieli w niskiej piwnicy i dyszeli.

„Beechworth nas wrobił.”

Płonący szmaragd – fragment trzeci

Beechworth leżał zwinięty u ich stóp.

„Chyba nie ma przy sobie gwinei” – stwierdził Rosser.

Fulton wzruszył ramionami i się schylił. Wyciągnął rękę, ale przy trupie niczego nie było.

„Zawsze warto sprawdzić.”

Znajdowali się w jednopokojowym mieszkaniu Beechwortha. Ten, kto go zabił, najwyraźniej czegoś szukał. Szafa była pusta, szuflady wyrzucone na podłogę, a podłoga zasłana słomą z materaca.

„Myślisz, że coś znaleźli?”

„Na pewno.”

Rosser i Fulton jeszcze raz rzucili okiem na pokój i zrozumieli, że wykorzystali limit szczęścia. Już się zbierali, kiedy usłyszeli, jak Beechworth próbuje coś powiedzieć.